Dank u wel oma, voor alles.

Tot ver in de tachtig, kookte onze oma nog haar eigen maaltijden, iets wat ze onder andere geleerd had op de Huishoudschool. Bij iedereen in onze familie stond ‘omatjie’ zoals we haar noemden, ook bekend als iemand die geweldig kon koken. We vonden en vinden dat de kennis van al die authentieke Surinaamse gerechten niet verloren mag gaan, en daarom zijn we begonnen met deze blog. Op 8 december 2015 overleed onze lieve oma Geertruida Tafleur-Pengel op 91-jarige leeftijd. Tewa deelde toen haar herinneringen aan deze bijzondere vrouw aan wie we veel te danken hebben.

oma en tewa

Toen ik klein was, was ik gek op mode en cosmetica. Mijn ouders begrepen er vaak niets van; mijn vader is het type dat Fido Dido achtige T-shirts draagt die hij met zegels bij elkaar heeft gespaard en Old Spice een prima parfum vindt. Mijn moeder is erg mooi, maar ook niet bepaald het type dat zich bezig houdt met mode of uiterlijkheden. Vaak vroegen ze zich af: van wie heeft dit kind toch die vreemde voorliefde voor mode en cosmetica?

Ik kon uren staren naar mooi opgemaakte dames in modebladen, maar keek het meest uit naar ons wekelijks bezoek aan oma: de Grande Dame van de familie. Haar slaapkamer was voor ons als kleinkinderen eigenlijk verboden terrein. Maar wat niet mag is des te leuker…  Dus, als ik uitgeschommeld was op haar schommelstoel, deed ik altijd alsof ik naar het toilet ging, maar eigenlijk maakte ik een sneaky zijweg richting haar slaapkamer.

Hoewel ik er elk weekend stiekem kwam, ging er elke keer een magische wereld voor me open. De slaapkamer van mijn oma was squeeky clean, met vier enorme kledingkasten waarop er talloze hoedendozen waren gestapeld. Ik kon daar natuurlijk niet bij, maar wel kon ik bij haar dagelijkse hoeden die uitgestald waren op mannequins, naast haar pruiken. Met mijn vieze buitenkleding (echt not done) zat ik voorzichtig op haar bed, naast haar kaptafel. Daar keek ik bewonderend naar wat er op de kaptafel lag: sieraden, Ponds en Olaz crèmes, CHANEL N°5, talkpoeder en een prachtige borstel.

Voorzichtig pakte ik de borstel op en deed net alsof ik ook mijn haar kamde. Daarna reikte mijn hand naar het poeder, waar ik een klein beetje op mijn hand deed. Het poeder rook naar zeep, damesachtig en fris. En daarna pakte ik met trillende hand haar kostbare en chique CHANEL N°5. Ik snoof aan de fles en zette hem voorzichtig terug. Tot slot pakte ik een van haar pruiken en zette die op. Ik gierde het (zachtjes) uit! Ik was net een dame!

Oma hield verschrikkelijk van mode en koken

En net als ik dacht betrapt te worden, werd ik geroepen voor het eten. Haar geweldige eten dat ze elk weekend kookte voor wie maar mee wilde eten. Elke keer voltrok zich hetzelfde tafereel tot mijn oma verhuisde. Ze werd ouder en het was handiger dat ze in en aanleunwoning ging wonen. Door de verhuizing naar een kleinere ruimte moesten er allerlei spullen weg.

Samen met mijn moeder en oma keek ik (inmiddels in de 20) naar de spullen van oma. Ze had wel honderd verschillende paren hakken (“Een echte vrouw draagt een hak.”), een enorme hoeveelheid hoeden (“Het maakt je outfit af, toch.”) en oneindig veel tassen (“Nooit teveel.”). Ik mocht meenemen wat ik wilde en ik koos onder andere voor een zwarte leren tas met een houten hengsel. Mijn oma wist hoeveel ik, net als zij, inmiddels van mode hield.

oma hand

foto: Harold Perreira

Flash forward: twee jaar na haar verhuizing ben ik bij haar op bezoek. Ik zit inmiddels op de mode academie en vertel haar dat ik voor het eerst naar Londen ben geweest. Hoe gaaf het was en hoeveel inspiratie ik heb opgedaan. En dat ik de zoveelste tas heb gekocht die ik niet kon laten liggen. Ze hoort mijn verhaal aan en knikt begrijpend.

Als ik wegga, pak ik mijn tas in. Ineens richt ze zich tot mijn moeder die er ook bij is en zegt ze zuchtend: “Dit kind van je, Carla. AL-TIJD kwelt ze me met haar mooie tassen. Kijk hoe mooi deze tas nu ook weer is!” Ze wijst naar mijn leren tas. Ik proest het uit: “Oma, deze tas heb ik van u gehad! Met de verhuizing, weet u nog wel?” Fronsend kijkt ze me aan: “Ik moet een black-out hebben gehad, want zo’n mooie tas weggeven is crimineel!” Ik lig onder de tafel van het lachen, terwijl zij zich nog steeds afvraagt hoe ze ooit die tas heeft kunnen weggegeven.

Als ik haar vertel over mijn kookworkhops lichten haar ogen even op.

Mijn oma was een vrouw van droge humor die met iedereen om kon gaan. Altijd geliefd en gul. Nooit bang om beroofd te worden en zelfs toen ze een keer beroofd werd, besloot ze nog diezelfde dag naar buiten te gaan. Angst mocht haar er niet van weerhouden om te leven. Pas als ze niet meer de deur uit zou kunnen gaan, hield haar leven op. Hoewel ze eerst nog zelfstandig (en altijd op hakken en met een bijpassende hoed) van Amsterdam Zuidoost helemaal naar Osdorp reisde met het openbaar vervoer, ging dat de laatste jaren steeds minder vaak. De hakken en hoeden bleven, het OV maakte plaats voor haar vaste snorder Radjesh, die haar liefkozend ‘moeder’ noemde.

Vorige week overleed onze ‘moeder’, onze grande dame, na een ziektebed, een enorme opleving van twee maanden en uiteindelijk weer een ziektebed. De laatste keer dat ik haar zag kon ze al niet meer praten en leek ze nauwelijks te reageren. Toch besloot ik haar te vertellen over mijn kookworkshops. Ineens lichten haar ogen op en keek ze me recht in mijn gezicht aan. Ze knikte zacht en hoewel ze niets meer kon zeggen, zag ik dat ze trots was en dat ik haar goedkeuring had.

Vandaag wordt ze begraven en kijk ik naar mijn eigen kaptafel. Ik spuit mijn eigen parfum op, weliswaar geen Chanel no.5, maar net zo zwaar en vrouwelijk. Ik kijk naar mijn poeders en bodylotions, mijn borstel en mijn crèmes, allemaal net zo neergestald als op haar kaptafel. Ik kijk in de spiegel en zie weer even dat kleine meisje dat zo naar haar oma opkijkt. Het enige verschil is nu, dat ik niet weer stiekem in de huiskamer naast haar kan gaan zitten, want ze is er niet meer.

Ik zie in de spiegel hoe ik op haar ben gaan lijken en dat die vraag van wie ik nou die voorliefde voor cosmetica en mode heb, allang beantwoord had kunnen worden.

Ik heb veel te danken aan mijn oma. Mijn prachtige oma die me heeft geïnspireerd om me altijd mooi te maken, vooral voor me zelf. Die me geïnspireerd heeft om altijd lekker voor mezelf te koken, ook al eet ik alleen. En die mij natuurlijk de Surinaamse keuken heeft geleerd, om niet te koken uit een boek maar vanuit je gevoel.

Ik kan haar helaas niet live laten zien hoe ik haar recepten en smaak doorgeef aan anderen door middel van de kookworkshops, maar ik weet dat ze van boven meekijkt, goedkeurt en adviseert: “Zet toch maar iets meer zout Tewa, wij Surinamers houden van smaak.”

Dank u wel oma, voor alles.

oma


*Heb jij ons recept uitgeprobeerd? Daar worden we blij van! Deel de foto’s via social media met de tag #thisgirlcc.
*Wil je dit artikel delen op je eigen site/in jouw publicatie? Na schriftelijke toestemming van ons kan dat met een duidelijk zichtbare en aanklikbare hyperlink naar www.thisgirlcancook.nl als bronvermelding.


author-avatar

Soulfood en patat lover voor het leven. Daardoor: de eeuwige jojo. Krijgt een twinkeling in de ogen als het om écht lekker eten gaat.

6 Replies to "Dank u wel oma, voor alles."

  • comment-avatar
    Rowan 16 december 2015 (15:03)

    Hartjes en liefde voor jou, Tewa!!!

  • comment-avatar
    Diana Pengel 20 december 2015 (01:22)

    Beste Tewa,

    Tante Trude was een mooie vrouw ze was een nicht van mijn moeder Thelma Pengel wijlen. Ik was aanwezig op haar 90ste verjaardagsfeest omdat ik toen met vakantie was in Nederland.
    Koester de herinneringen aan je oma dat zal je helpen bij de verwerking van het verdriet.

  • comment-avatar
    Marlene 15 mei 2016 (23:26)

    Hai Tewetha je hebt Oma omschreven zoals ze was een prachtige mooie vrouw die ook heel goed kon koken en
    ook nog mode geniek was.Haar gemis is nog steeds voelbaar maar we zullen de herinneringen aan haar koesteren.
    Daarom is het goed dat je die workshops geeft ik denk dat ze inderdaad van boven meekijkt en jou hier in zal begeleiden.Ga zo door.

    Je tante Marlene.

  • comment-avatar
    Ke 5 december 2016 (23:06)

    Mooi Tweet…. X

  • comment-avatar
    Winette Pengel 8 december 2016 (17:23)

    Wat een prachtig, beeldend en ontroerend verhaal over je oma en mijn oudtante (zus van mijn opa). Ik kwam haar inderdaad jaren geleden wel eens tegen op de Dappermarkt en verbaasde me dat ze alleen reisde. Prachtig zag ze er altijd uit. Her story lives on in you all ♡

Leave a reply

Your email address will not be published.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.