Eten is zoveel meer dan alleen dat spul waarop je kauwt en je je maag mee vult. Het kan ook een manier zijn om jezelf te troosten, op te beuren, je creativiteit te uiten en nog veel meer. Vegan food en lifestyle blogger Jason Tjon Affo gebruikt zijn foodblog en instagram-pagina The Indigo Kitchen als middel om het over serieuze zaken te hebben. Denk veganisme, feminisme, lhbtiq-rechten, racisme en nog meer. “Ik voel een verantwoordelijkheid om zulke thema ’s aan te stippen.”
Deze zomer bracht Jason kookboek Vegan Soul Food uit met daarin 60 kleurrijke vegan recepten. Denk aan vegan Surinaamse bami, cassavesoep en pittige pindasaus die geinspireerd op zijn Surinaamse achtergrond, maar ook regenboogsushi, matcha kokosrepen en bosbes pancakes. Ik kwam Jason een paar jaar geleden op het spoor omdat ik benieuwd was of er online meer recepten voor vegan pom te vinden waren. Mijn oog werd meteen getrokken door de prachtige foto’s op zijn blog, dus begonnen we hem te volgen. Wat ook opviel, is dat Jason niet alleen prachtige foto’s maakt, maar ook captions schrijft die echt ergens over gaan. Nog meer reden om fan van hem te zijn dus, en daarin zijn we niet alleen, want Jasons Insta-feed wordt inmiddels gevolgd door bijna 26.000 mensen.
View this post on Instagram
Waarom ben je begonnen met je blog The Indigo Kitchen?
“Ik begon met recepten maken toen ik veganistisch ging eten. Ik had een Instagram-account aangemaakt omdat ik een beetje benieuwd was naar hoe andere mensen het deden, want ik kende niemand om me heen die überhaupt veganistisch at. Ik deelde foto’s van mijn gerechten op mijn account en mensen die me volgden, vroegen of ik mijn recepten wilde delen, dus toen dacht ik, oké, dan maak ik een website.”
Je maakt heel mooie kleurrijke foto’s, die alles er sowieso een stuk aantrekkelijker uit laten zien om naar te kijken en om er een hap van te willen nemen! Maar waarom ben je veganistisch gaan eten?
“Vanaf het begin dat ik veganistisch ging eten, was kleur heel belangrijk voor mij. Ik was een aantal jaar erg depressief en ik had heel erg last van een paniekstoornis. Na een jaar therapie besefte ik opeens: wat zijn de dingen die ik thuis kan doen of in mijn eigen leven, die dit proces om me beter te voelen, kunnen ondersteunen? Tot dan toe keek ik niet echt bewust naar mijn levensstijl en had ik niet door wat voeding met mij deed. Tijdens mijn tienerjaren bijvoorbeeld, dronk ik heel veel energydrank en ik rookte en blowde daarnaast ook. Op een gegeven moment lag ik op bed met hartkloppingen. En dat vond ik wel heftig, maar ik linkte het niet aan mijn levensstijl omdat ik ernaast ook veel stress had. Ik realiseerde me dat ik een bepaalde regie kon nemen over mijn leven en voeding speelde daar op dat moment steeds meer een rol bij. Omdat ik het radicaal anders wilde doen, ging ik voor veganisme, want dat was het meest heftige wat er was, haha!”
“Door eten ontmoet ik ook mensen die ik anders misschien nooit zou tegenkomen.”
Helemaal als je Surinaams bent!
“Ja! Ik had ook nog nooit van veganisme gehoord, maar andere mensen waren er helemaal lyrisch over, dus ik dacht, weet je, ik heb deze energie nodig, haha! Toen heb ik van de ene op de andere dag die switch gemaakt. En dat is nu zes en een half jaar geleden.”
Bij al je prachtige eetfoto’s plaats je ook vaak best wel maatschappelijk bewuste teksten. Waarom is dat?
“In het begin zette ik me heel erg in voor veganisme, omdat het een hele positieve invloed had op mijn leven. Toen dat liep, moest ik opeens denken aan alle andere dingen in mijn leven die belangrijk voor me zijn. Ik hou van discussiëren en in gesprek gaan met mensen omdat ik ervan leer en ook om me uit te spreken. Na veganisme deed ik dat over mental health en daarna over racisme, want dat is ook iets wat heel erg dichtbij mij ligt. “
Je hebt best een groot bereik, dus voel je ook een soort verantwoordelijkheid om zulke thema ’s aan te stippen bij mensen die je eigenlijk vooral volgen om je mooie eetfoto’s?
“Ja, die voel ik zeker. Ik deel natuurlijk foto’s van eten en steeds meer mensen zien dat. Dus ik wil ook informatie delen waarmee je een gesprek kan beginnen. Soms post ik iets puur om te kijken waar mensen met hun hoofd zitten en dat blijkt dan heel ergens anders te zijn dan waar ik ben. Dat stimuleert me juist om er nog meer mee bezig te zijn. Ik wil mezelf ook niet begrenzen, maar me vrij voelen om dingen bespreekbaar te maken. En daarom vind ik eten zo leuk, want het is een mooie verbindende factor. Door eten ontmoet ik ook mensen die ik anders misschien nooit zou tegenkomen. En doordat je dan ergens samen eet, kan je wel een gesprek openen over bepaalde dingen.”
“Alle recepten in mijn kookboek moesten een bepaalde mate van comfort hebben, en iets zijn wat je met liefde deelt, waar je blij van wordt.”
Je hebt een een Surinaamse vader en een Nederlandse moeder. Met welke Surinaamse gerechten ben je opgegroeid?
“We aten veel bami thuis, elke week wel. Mijn vader maakte heri heri ook heel lekker. En we aten veel roti gemaakt door een Hindoestaanse familievriendin. Dat is nog steeds de beste roti die ik ooit heb gegeten. Op partijen aten we altijd pom en pastei en bojo, veel kousenband ook. Ja, ik denk wel echt de staples, vooral heel veel Creools, dus cassave, bakbanaan, aardappel, rijst. En altijd een basis van tomaat, ui, knoflook en peper. Verder heel veel vlees en mijn vader hield ook van vis, maar ik denk dat we kip het meeste aten. Ik vond het altijd raar als mensen vegetarisch aten, ik snapte er niks van. Ik dacht: kip is zo lekker, dit is zo zalig! Ik kon het gewoon niet begrijpen.”
View this post on Instagram
Die Surinaamse gerechten uit je jeugd zijn niet de enige gerechten op je blog en in je kookboek Vegan Soul Food. Waarom heb je er voor gekozen om niet een boek te maken met alleen maar Surinaamse gerechten?
“Vegan Soul Food moest een representatie zijn van wat ik maak en dat is grotendeels Surinaams, maar ook een mix van allerlei andere gerechten en ingrediënten waar ik mee kook. Alle recepten in mijn kookboek moesten een bepaalde mate van comfort hebben, en iets zijn wat je met liefde deelt, waar je blij van wordt. De Surinaamse keuken is daar zeker een heel groot onderdeel van. Als ik een kookboek zou maken met alleen vegan Surinaamse gerechten, dan wil ik dat ook echt in Suriname doen. Met familie en de community daar om er meer een community project van te maken.”
Hoe lastig was het om Surinaamse gerechten te veganiseren?
“Heel veel dingen, zoals een bojo of pom, zijn makkelijk te doen. Voor pom zijn er goede vleesvervangers en bij bojo vervang je gewoon de melk door kokosmelk en in plaats van boter gebruik je margarine of vegan boter. Maar er is één gerecht en ik wil echt niet zeggen, oh, het smaakt één op één hetzelfde, maar goed, ik was dus een keer soep aan het maken met heel veel adjoema peper. En toen besloot ik er ook wat wakame (zeewier, OM) bij te doen en de smaak die dat opleverde, kwam me bekend voor. Het leek namelijk op pepre watra, echt pittig, maar ook een beetje vissig. Zo ben ik bijvoorbeeld op dat recept gekomen. Vis echt vervangen lukt niet, maar je krijgt zo toch een beetje die ervaring. Als ik bijvoorbeeld telo maak, vervang ik de bakkeljauw door jackfruit die ik eerst frituur en dan met zout op smaak breng. Het is net anders, maar voor mij dan wel een beetje die ervaring.”
“Opgroeiende in de Surinaamse keuken heb ik meegekregen wat mijn familie mij heeft geleerd: don’t touch what isn’t broken.”
Ben je ook nog een beetje bezig met het gezonder maken van de Surinaamse keuken?
“Zeker wel ja. Door het veganistisch te maken, haal ik al een bepaald deel zoals cholesterol weg. Maar wat nou precies gezond is, vind ik wel lastig, omdat ik heel erg geloof dat iedereen andere behoeftes heeft. Ik zou dus nooit het één of het ander prediken. Ik denk dat je gewoon echt moet luisteren naar je lichaam en als je vragen hebt, dan zijn er specialisten waar je terecht kan. Als ik mijn vader als voorbeeld neem, die eet wel vlees en vis, maar hij is zo gezond als maar kan. Dus wie ben ik dan om te zeggen dat ‘ie vegan moet eten? Dat is niet de waarheid. Hij is heel erg beheerst, luistert naar zijn lichaam en eet niet elke dag vlees en vis of in overvloed, maar wel heel veel groente.”
Is er iets dat je zou willen veranderen aan de Surinaamse keuken?
“Ik vind het een heel mooie en diverse keuken. Het enige wat ik misschien zou veranderen, is bewust te kijken naar hetgeen wij eten, dus af en toe misschien een bepaald ding vervangen. En ja, dan is het niet meer het ‘authentieke’ gerecht zoals we het kennen, maar we kunnen nog wel die ervaring hebben, omdat je grotendeels dezelfde ingrediënten gebruikt.”
Over die authenticiteit gesproken, er zijn natuurlijk mensen die er wat van vinden dat je ‘experimenteert’ met de Surinaamse keuken in Vegan Soul Food. Hoe ga je daarmee om?
“Ten eerste begrijp ik het heel goed, want ik heb zelf ook altijd die kritiek gehad. Opgroeiende in de Surinaamse keuken heb ik meegekregen wat mijn familie mij heeft geleerd: don’t touch what isn’t broken en daar ben ik het mee eens. Maar wat ik probeer te doen is een ervaring die ik haal uit mijn jeugd en mijn familie, te vertalen naar de mensen met wie ik mijn recepten deel. Dat is voor mij belangrijk en ja, dan is het misschien niet een pindasoep ‘zoals die hoort te zijn’ met zoutvlees, maar het is wel een heel lekkere pindasoep!”
Ja, ik zeg ook altijd, voor mij valt of staat een gerecht niet bij de toevoeging van vlees. Tuurlijk geeft zoutvlees smaak aan pindasoep, maar het is niet bepalend om het pindasoep te noemen.
“Op mijn vegan pom heb ik ook heel veel commentaar gehad. ‘Sorry, maar dit kan je geen pom noemen. Het is lekker, maar het is geen pom.’ Dan denk ik ja, dat komt vooral echt door de gedachte dat er kip in moet zitten. Ik begrijp dat heel goed. Maar uiteindelijk, net wat je zegt, een pom heeft heel veel verschillende smaken. Je hebt iets zuurs, iets zouts, iets groens, knoflook, tomaat, ui en peper en dat maakt voor mij de pom. En dat kip ook zeker iets toevoegt, zal ik niet ontkennen, maar ik probeer ook een beetje door dat vaste heen te breken, want ik vind ook dat dingen mogen veranderen met de tijd. Alles in de wereld verandert en dat hoeft niet negatief te zijn, het kan iets heel moois zijn. Tegelijkertijd begrijp ik dat het best gevoelig ligt voor mensen. Als je er een bepaalde identiteit aan vast plakt, dan is het lastig.”
WINACTIE: in samenwerking met Jason mag This Girl Can Cook een gesigneerd exemplaar van zijn kookboek Vegan Soul Food weggeven! Ga (vanaf zondag 6 december) naar onze Facebook-pagina om daar kans op te maken. Meedoen kan tot en met dinsdag 8 december 2020 (24 uur p.m.), woensdag 9 december maken we de winnaar bekend. Niet gewonnen, maar wil je toch de heerlijke recepten van Jason maken? Je kan Vegan Soul Food bestellen bij lokale boekhandels, via Jasons blog of via BOL.com.
JASONS FAVO'S Favo Surinaams gerecht: "Pom! Vegan uiteraard, met heel veel peper. Teveel peper, haha!" Favo gezond gerecht: "Nou… Gisteren heb ik gewoon een hele bloemkool gegeten die ik in de airfryer had gegooid, omdat ik soms cravings heb naar groente. Als je het hebt over de Surinaamse keuken, dan vind ik kouseband het lekkerst. Bittere groente moet ik nog aan wennen, als kind heb ik daar gewoon hele nare ervaringen mee, haha. Dus ik ben daar altijd een beetje huiverig voor. Maar ik weet dat het gezond voor me is, dus daar wil ik nog wel wat meer mee experimenteren." Favo guilty pleasure: "Bojo sowieso, al maak ik dat zo vaak dat ik het bijna geen guilty pleasure meer kan noemen. En verder pindasoep. Dat eet ik heel weinig, want er zitten veel calorieën in en ik ben niet zo zuinig met mijn pindakaas."
Nog meer Jason?
*In mijn programma op NPO Soul & Jazz interviewde ik hem in december 2019 o.a. over muziek, waarom hij veganisme niet los ziet van racisme, feminisme en lhbtiq+-rechten en waarom hij open is over het hebben van hiv. Je hoort alles hier terug.
Zelf zijn recept maken voor pittige pindasaus? Dat vind je hier.
No Replies to "Jason van The Indigo Kitchen maakt Vegan Soul Food om gesprekken te starten"